Arquivos da etiqueta: manifesto

post

SOS SOIDADE, EU TAMÉN CONTO

Publicado a

DÍA INTERNACIONAL E EUROPEO DAS PERSOAS CON DISCAPACIDADE

Con motivo do Día Internacional e Europeo das Persoas con Discapacidade, que cada ano celébrase o día 3 de decembro, no correspondente ao ano 2019, o movemento social CERMI fai público o seguinte

MANIFESTO

A soidade non desexada é unha das secuelas das sociedades chamadas a si mesmas avanzadas. As mulleres e homes con discapacidade enfróntense no seu día a día a situacións de illamento social, de separación da vida en comunidade, que provocan maiores doses de soidade forzosa. As causas desta soidade son moitas e acumulativas: a falta de accesibilidade das contornas, produtos e servizos; a imposibilidade ou a dificultade extrema de exercer os dereitos fundamentais; a inactividade obrigada; a ausencia estendida de apoios para unha autonomía persoal efectiva; residir en medios con escaseza de recursos pola deficiente e non equitativa distribución dos mesmos, como é o rural; a pervivencia no imaxinario social de actitudes reticentes e negativas sobre o valor das persoas con discapacidade, etc. En definitiva, a exclusión e a discriminación estruturais cara a este grupo cidadán intensifican a soidade forzosa.

A soidade non querida neste grupo social non é uniforme. As persoas con discapacidade en maior risco de exclusión son quen máis expostas están á soidade non desexada: persoas maiores, infancia vítima de violencia, persoas con discapacidade intelectual e do desenvolvemento, ou con problemas de saúde mental, con discapacidades adquiridas na vida adulta ou na idade avanzada; e en xeral aquelas con grandes necesidades de apoio para a súa autonomía. Factores como o xénero, a idade, o tipo de discapacidade, a procedencia e o lugar de residencia, entre outras, provocan máis soidade. Todo o anterior multiplícase, se se trata de mulleres con discapacidade, consideradas desde calquera perspectiva interseccional: a soidade non desexada ten rostro preferente de muller.

Segundo os estudos sociolóxicos dispoñibles, máis dun 20 por cento das persoas con discapacidade viven soas e un 38 por cento destas persoas viven en soidade non desexada. O 74% das persoas con discapacidade que viven soas son mulleres. A miseria relacional -a ausencia de vínculos e relacións sociais intensas- é un feito agravado respecto das persoas con discapacidade. A soidade non querida/desexada é un fenómeno en crecemento, cun alto custo/prezo humano, social e sanitario, que ha de ser obxecto transversal de acción das políticas públicas, presentes e futuras.

A Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade obriga a eliminar os estereotipos desfavorables cara a este grupo social, para o que os Estados han de accionar percepcións positivas e unha maior toma de conciencia sobre o valor intrínseco das persoas con discapacidade e da súa contribución á sociedade. Este tratado de dereitos humanos xira ao redor de dous valores irrenunciables, a inclusión e a vida en comunidade, ferramentas ambas as das máis poderosas para mitigar o illamento e a soidade non desexada das persoas con discapacidade. Ademais, a Axenda 2030 e os Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable de Nacións Unidas impoñen que ningunha persoa quede á marxe nin atrás.

SOS SOIDADE

Porque vivo encerrada na miña casa sen ascensor…
Porque me quedei sen amizades ao ter que abandonar a miña vivenda por non reunir condicións de accesibilidade adecuadas á miña nova situación de discapacidade… Porque quedo illada nas conversacións, non podo acceder á información nin comunicarme…
Porque non podo traballar…
Porque son unha muller maior con discapacidade e non me permiten ter o control da miña vida…
Porque nunca se conta comigo, xamais se me pregunta que me gusta ou que me apetece…
Porque son maior e teño unha discapacidade e non dispoño de apoios para desenvolverme como me gustaría…
Porque dependo doutros para todas as actividades da vida e a miña vontade é negada… Porque non dispoño de asistente persoal…
Porque na miña escola sufro acoso escolar por razón de discapacidade…
Porque non podo ou non me deixan practicar o meu deporte favorito…
Porque teño que renunciar ao lecer e á cultura por falta de accesibilidade, non só dos recintos, senón tamén das películas e o teatro…
Porque vivo nunha contorna rural e non teño acceso a ningún recurso…
Porque teño unha discapacidade e vivo na rúa…
Porque a xente non sabe e non quere relacionarse comigo…
Porque lles parezo unha persoa rara…
Porque teño unha discapacidade e por iso póñense en cuestión as miñas decisións…

Por estas situacións e outras parecidas que vivimos diariamente, as mulleres e os homes con discapacidade, e as nosas familias, alzamos as voces para gritar:

SOS SOIDADE, eu tamén conto

E reclamamos a mobilización pública e cidadá para que coas estratexias adecuadas mitigar o gran mal do illamento social que devasta ás persoas con discapacidade, a través de iniciativas como:

• Dotar de accesibilidade universal ás contornas, produtos e servizos, comezando pola vivenda, para que as persoas con discapacidade non teñan dificultades engadidas de relación e participación sociais. Sen barreiras, a ameaza da soidade non querida reduciríase moito.
• Medidas vigorosas para diminuír a inactividade e o desemprego entre as persoas con discapacidade. A máis da inclusión laboral e traballo digno, os vínculos e as relacións aumentan.
• Adopción dunha Estratexia Estatal de Inclusión na Comunidade que permita ás persoas institucionalizadas vivir segundo os seus propios desexos e preferencias, acolléndose a fórmulas de vida inclusivas na comunidade.
• Ofrecer ás persoas con discapacidade e ás súas familias prestacións e servizos suficientes que promovan a autonomía persoal e potencien o desenvolvemento dunha vida independente.
• Impulso de campañas de toma de conciencia pública dirixidas a eliminar os estereotipos negativos cara ás persoas con discapacidade, cun enfoque colaborativo entre a sociedade civil organizada, os poderes públicos e os medios de comunicación e as propias persoas con Discapacidade.
• Contar con programas de apoio e acompañamento a familias de persoas con discapacidade, especialmente no momento da aparición ou coñecemento da discapacidade e durante a primeira infancia, se esta adquírese ao principio da vida.
• Posta en práctica real de iniciativas e programas de prevención das situacións de abuso e acoso escolar cara ao alumnado, especialmente se este presenta algunha discapacidade.
• Despregamento de programas activos dirixidos a persoas con discapacidade con obxecto de favorecer e reforzar as redes sociais e veciñais.
• Establecemento de solucións que apliquen a transformación dixital ao acompañamento e empoderamento das persoas maiores con discapacidade, cun enfoque colaborativo interxeracional.
• Medidas para fomentar o voluntariado activo das mulleres e os homes con discapacidade, estimulando o seu espírito de axentes de voluntariado por si mesmas e de participación social plena, como vías de tecer relacións sociais e abandonar a soidade.
• Aprobación dunha Estratexia Nacional de Desenvolvemento Rural Inclusivo que teña en conta ás persoas con discapacidade que residen na contorna rural en España, mellorando a súa participación, acceso a dereitos e benestar social.
• Formación de equipos profesionais dos servizos públicos que facilite a detección e intervención nas situacións de soidade non querida das persoas con discapacidade.
• Contar con información plenamente accesible sobre os recursos dispoñibles no ámbito da soidade non desexada para as persoas con discapacidade.
• Confección de estudos e investigacións sobre a soidade non desexada nas persoas con discapacidade.

En conclusión, o movemento CERMI apela á toma de conciencia deste crecente problema social, o da soidade non desexada, e convoca á acción pública e cívica para que coa achega de todas as persoas, incluíndo as que presentamos unha discapacidade, fagamos da vida en comunidade, sen restricións, unha experiencia rica, decente, intensa e extensa. Coa participación das mulleres e homes con discapacidade, sen illamento nin soidade forzosa, facendo realidade a inclusión, producirase unha enorme mellora persoal e colectiva.

Coruña, a 3 de decembro de 2019

 

 

post

Íntegro celebra o Día da Inclusión cunha andaina accesible en Camariñas

Publicado a

A xornada dará comezo cun percorrido desde o Club Náutico ata a Casa do Concello e a lectura pública dun manifesto, á que seguirán diversas actividades e un xantar popular na praia de Ariño

A asociación Íntegro celebrará este venres 20 o Día da Inclusión cunha andaina accesible, aberta á participación de toda a cidadanía, que partirá ás 12:00 horas do Club Náutico de Camariñas en dirección á Praza do Concello. Será un percorrido de 750 metros ata chegar á Casa Consistorial, onde se procederá á lectura dun manifesto reivindicativo en prol da inclusión das persoas con diversidade funcional da Costa da Morte. No acto está previsto que participen, ademais de usuarios, traballadores e membros da directiva da nosa entidade, varios representantes da administración local, que tamén colabora activamente na organización desta xornada de sensibilización.

A continuación, realizaranse diversas actividades para concienciar á poboación en materia de diversidade e inclusión a través do xogo e a aprendizaxe. De seguido, e se o tempo o permite, celebrase un xantar popular na praia de Ariño. En caso de choiva, a comida terá lugar no pavillón municipal. Quedades todos convidados/as!

post

Manifesto do CERMI no Día Nacional en España da Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade

Publicado a

A Convención da ONU, a mellor aliada das persoas con discapacidade

O pasado 22 de febreiro, o Consello de Ministros do Goberno de España, acollendo unha proposta do CERMI Estatal, declaraba oficialmente a xornada do 3 de maio de cada ano como Día Nacional en España da Convención Internacional sobre os Dereitos da Persoas con Discapacidade de 2006. Esta Convención é o tratado internacional que promove, protexe e asegura os dereitos humanos das persoas con discapacidade en todo o mundo.

A data do 3 de maio foi elixida por ser o día no que a Convención entrou en vigor, no ano 2008, tras lograr o número exixido mínimo de ratificacións de Estados parte, entre eles España.

Con esta declaración do Día 3 de maio, trátase de contribuír ao coñecemento, a difusión e a toma de conciencia acerca desta Convención e os seus principios, valores e mandatos, estendendo a cultura e a práctica dos dereitos humanos na esfera das persoas con discapacidade.

Este ano 2019 é, pois, o primeiro no que se celebra este día oficial, ocasión que o movemento social organizado da discapacidade desexa aproveitar para resaltar a relevancia da Convención como a mellor e máis firme aliada das persoas con discapacidade, mulleres e homes, nenas e nenos, e como o dispositivos xurídico, político e social máis apropiado para facer efectivos os seus dereitos, inclusión e benestar.

O potencial transformador da Convención, marco referencial e prescritor ineludible de todas as políticas públicas e lexislacións que se leven a cabo en España no dominio das persoas con discapacidade, intensifícase se este tratado internacional se pon en conexión cos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible (ODS) e a Axenda 2030 das Nacións Unidas.

Interpretar, despregar e aplicar a Convención en clave de ODS e estes en clave de Convención de 2006, redobrarán os efectos de cambio social que necesitan as persoas con discapacidade para lograr contornas, relacións e comunidades plenamente inclusivas, sostibles humana e socialmente, respectuosas e valedoras da diversidade como ben de primeira magnitude, digno de promoción e protección.

A Convención de 2006 e os ODS, mutuamente combinados, marcan, polo tanto, a axenda política da discapacidade dos próximos anos, que pasa sen dúbida de modo prioritario por atender e materializar as recomendacións que o Comité dos Dereitos das Persoas con Discapacidade de Nacións Unidas formulou a España, trala segunda revisión do grao de cumprimento deste tratado realizada os días 18 e 19 de marzo de 2019, e feitas públicas o pasado 9 de abril (https://www.cermi.es/es/actualidad/novedades/observaciones-finales-sobre-los-informes-periódicos-segundo-y-tercero).

As recomendacións deste Comité referidas a mulleres e nenas con discapacidade, grupo maioritario dentro das persoas con discapacidade e máis exposto á violación estrutural e sistemática dos seus dereitos, son particularmente exixibles e urxentes, polo que deben constituír obxectivo preferente tanto das políticas públicas de igualdade como das de discapacidade.

O programa político e social para que a Convención de 2006 e os ODS sexan unha realidade práctica nun período razoable é inxente e o movemento cívico de dereitos humanos das persoas con discapacidade e as súas familias estará vixilante para que os poderes públicos, os axentes sociais, os operadores económicos, os medios de comunicación e toda a sociedade encamiñen a súa actuación con estes postulados.

post

3 de decembro, Día Internacional e Europeo das Persoas con Discapacidade

Publicado a

Con motivo do Día Internacional e Europeo das Persoas con Discapacidade, instaurado pola Organización de Nacións Unidas (ONU) e a Unión Europea, a escala mundial e europea, e que cada ano se celebra o día 3 de decembro, desde Íntegro, e como entidade membro de COGAMI queremos trasladar o seguinte:

MANIFESTO

As mulleres e os homes con discapacidade que residen en áreas e zonas rurais constitúen un grupo de poboación numeroso (que supera en Galicia as 100.000 persoas e no conxunto de España ascende ao millón) con índices de exclusión social moito maiores e carencia de apoios e recursos en relación á poboación urbana con discapacidade, o que supón unha presión constante e crecente para abandonar este medio. As persoas con discapacidade e as súas familias deben ser consideradas como axentes clave na transformación do medio rural nunha contorna inclusiva, na que todas as persoas poidan despregar o seu potencial humano.

Reclamamos a necesaria aprobación dunha Estratexia Estatal de Desenvolvemento Rural Inclusivo, con enfoque de xénero e transversal, que posibilite a participación, acceso a dereitos e benestar social, das persoas con discapacidade e as súas familias, favorecendo o seu arraigamento e a continuidade en contornas rurais que actualmente corren perigo de despoboamento e abandono. Todo iso con arranxo ao marco de referencia da Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade e os Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable das Nacións Unidas.

É preciso promover o empoderamento das mulleres e nenas con discapacidade residentes no rural, de forma que ningunha quede atrás. Un desenvolvemento rural inclusivo non pode entenderse sen a dimensión de xénero, que baixo un enfoque interseccional, teña presentes e dea resposta ás necesidades das mulleres e nenas con discapacidade residentes no medio rural, as máis invisibles, actualmente sometidas a índices máis elevados de exclusión, pobreza e violencia, así como das mulleres coidadoras de persoas con discapacidade.

 

As políticas públicas deben potenciar a xeración de novos xacementos de emprego no mundo rural, incluído o emprendemento, que permitan a súa transformación e a creación de riqueza e emprego inclusivo de calidade.

Cómpre adecuar a lexislación vixente ao financiamento de medidas e servizos dirixidos a dar atención ás persoas con discapacidade no medio rural, de forma que se poidan impulsar medidas especiais para evitar a migración e desarraigo do rural.

É determinante a coordinación e o traballo en rede entre entidades- plataformas- institucións representativas da discapacidade e das persoas en risco de exclusión e do desenvolvemento rural dirixidas a atender as necesidades das persoas residentes no medio rural, así como deseñar e implantar apoios e recursos de promoción e atención ás persoas con discapacidade e ás súas familias.

Debe deseñarse unha estratexia conxunta entre as distintas instancias, estruturas, plataformas e entidades na loita contra o despoboamento do medio rural, que mitigue a presión constante á que se ven sometidas as persoas con discapacidade e as súas familias para abandonar o campo e trasladarse de modo non querido a zonas urbanas. O movemento CERMI, do que COGAMI e as súas entidades membro forman parte, achegará ao Foro Nacional de Despoboamento o enfoque do sector social da discapacidade en relación coas estratexias contra o despoboamento do medio rural.

Cómpre dispor de estudos, investigacións e análises estatísticas, sociolóxicas e económicas que permitan coñecer a realidade das persoas con discapacidade e das súas familias residentes no medio rural para sustentar a futura estratexia nacional de desenvolvemento rural inclusivo que reclamamos con urxencia aos poderes públicos.